Η ιστορία της Ελλάδας αρχίζει από 3000 χρόνια προ Χριστοί, όταν τα πρώτα Ελληνικά φύλα φτάνουν στη Ελλάδα. Οι πρώτα φύλα Αχαιοί συγκρότησαν ισχυρό κράτος στις παραλίες του Αιγαίου Πελάγους. Το 1174 π.Χ. άρχισε ο Τρωικός Πόλεμος που κράτησε 10 (δέκα) χρόνια. Αχαιοί πήραν την Τροία. Αλλά λίγοι από αυτούς γύρισαν στην πατρίδα τους. Αυτό σήμαινε τέλος του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Ο Όμηρος κατέγραψε τα γεγονότα του Τρωικού Πολέμου στα ποιήματά του Ιλιάδα και Οδύσσεια. Ο Όμηρος ήταν ο πιο γνωστός ποιητής.

Μετά Τρωικού Πολέμου οι Δωριείς ήρθε στα Ελλάδα από τα Βαλκάνια. Οι Έλληνες δεν μπορούσαν να γράψουν εκείνη την εποχή. Μπορούσαν να γράψουν μόνο απλά γεωμετρικά σχήματα, γι' αυτό και η περίοδος αυτή ονομάζεται γεωμετρική. Αυτό διήρκεσε από τον ένατο μέχρι τον ενδέκατο αιώνα π.Χ.

Μόνο μετά από μισή χιλιετία ο ελληνικός πολιτισμός πάλι αρχίζει να ανθίζει. Τότε εμφανίζεται το ελληνικό αλφάβητο, το οποίο βασίστηκε στο φοινικικό αλφάβητο. Η λογοτεχνία, η τέχνη και το θέατρο αναπτύσσονται. Είναι η κλασική περίοδος της ελληνικής ιστορίας. Η περίοδος αυτή είναι γνωστή με την Αθηναϊκή Δημοκρατία υπό τον Περικλή. Οι μεγαλύτερες πόλεις ήταν η Αθήνα, η Σπάρτη και η Θήβα. Μεταξύ των Ελλήνων ξέσπασαν εμφύλιοι πόλεμοι, που οδήγησαν στην παρακμή τους. Ο μεγαλύτερος πόλεμος ήταν Πελοποννησιακός, που κράτησε 27 χρόνια.

Το 336-356 π.Χ. ο βασιλιάς Φίλιππος κυβερνά το κράτος και ενώνει τους Έλληνες. Το γιος του, Αλέξανδρος έκανες πολλές αποικίες στη Μικρά Ασία και στη Νότια Ιταλία. Οι πιο μεγάλες ήταν οι ιωνικές πόλεις Μίλητος, Έφεσος και Σμύρνη. Χάρη στον Μεγαλέξανδρο ο Ελληνικός Πολιτισμός δημιουργήθηκε ένας παγκόσμιος πολιτισμός στη βάση του ελληνικού, που ονομάζεται Ελληνιστικός.

Το 146 π.Χ., η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατέκτησε την Ελλάδα. Οι Πέρσες κατέλαβαν τη Μικρά Ασία. Αλλά οι Έλληνες διατήρησαν όλες τις αρχές τους.

Βυζαντινή Ελλάδα

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στην οποία μπήκε και η Ελλάδα, υπήρχε για πολλούς αιώνες. Τελικά, στις αρχές του τέταρτου αιώνα χωρίστηκε σε δύο μέρη: τη Δυτική και την Ανατολική. Πρωτεύουσα της Ανατολικής Αυτοκρατορίας ήταν η Κωνσταντινούπολη, που ίδρυσε το 330 μ.Χ. Ονομάστηκε έτσι, γιατί την ίδρυσε ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος. Η Πελοποννησιακή χερσόνησος και μεγάλο μέρος του ελληνόφωνου κόσμου παρέμειναν υπό την κυριαρχία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που αργότερα ονομάστηκε Βυζάντιο. Το κράτος αυτό μιλούσαν την ελληνική και είχαν γίνει χριστιανοί. Το Βυζάντιο είχε πολλούς συμμάχους και εχθρούς. Με κάποιους εχθρούς πολέμησαν, με άλλους κατάφεραν να γίνουν φίλοι. Το Βυζάντιο είχε μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού και στον διαφωτισμό των σλαβικών λαών.

Η εικονομαχία έγινε μεγάλο πρόβλημα στο Βυζάντιο. Το 726 αυτοκράτορα Λέοντα Γ΄ στην έκδοση διατάγματος με το οποίο αποδοκιμαζόταν η προσκύνηση των εικόνων ως ψευδολατρεία. Ο γιος και διάδοχός του Κωνσταντίνος Ε΄ υπήρξε πολύ ορμητικότερος. Εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των εικόνων και των μοναχών. Μοναχοί και μοναχές υποχρεώθηκαν σε γάμο και πολλές μονές κρατικοποιήθηκαν. Το τέλος της Εικονομαχίας επήλθε το 842 στην Ζ΄Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας.

Η διαμάχη μεταξύ της ανατολικής και της δυτικής χριστιανικής εκκλησίας οδήγησε στο Μεγάλο Σχίσμα το 1054. Η Χριστιανική Εκκλησία έχει χωριστεί σε Καθολική και Ορθόδοξη. Αιτία του Σχισμού ήταν πολιτικά, διαεκκλησιαστικά, πολιτιστικά και εθνιτικά προβλήματα.

Οι Σταυροφορίες και οι πόλεμοι με τους Τούρκους αποδυνάμωσαν το Βυζάντιο. Oι Τούρκοι ήρθαν από τα Βορειοανατολικά στην Βυζάντιο και κατέκτησαν τη γη το 1071. Το 1204 οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη.

Παρόλα αυτά, οι Βυζαντινοί μπόρεσαν να διατηρήσουν τον κράτος της, αλλά ήταν μεγάλο και ισχυρό. Στις 29 Μαΐου 1453 οι Τούρκοι κατέλαβαν οριστικά την Κωνσταντινούπολη και ίδρυσε του Οθωμανικοί Αυτοκρατορία. Αυτό σήμαινε τέλος του Βυζάντιο. Οι Έλληνες αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα τους στην Ευρώπη. Αλλά oι Έλληνες διατήρησαν το πνεύμα και την πίστη τους.

Έλληνες της Αζοφικής

Οι πρώτοι Έλληνες έφτασαν στην Αζοφική κατά την δεκαετία του 1780 (χίλια επτακόσια ογδόντα). Κατά τον ρωσο-τουρκικό πόλεμο του 1768-1774 (χίλια επτακόσια εξήντα οκτώ με χίλια επτακόσια εβδομήντα τέσσερα), χιλιάδες Έλληνες κάθε επαγγέλματος και ηλικίας μετανάστευσαν στην Ρωσική Αυτοκρατορία. Οι Έλληνες μετανάστες ήταν κυρίως στρατιώτες, αξιωματικοί και νησιώτες. Οι Έλληνες μετανάστες εγκαταστάθηκαν κυρίως στο Κερτς και στο Γιενί-Καλέ. Το 1775 (χίλια επτακόσια εβδομήντα πέντε), σύμφωνα με ειδικό διάταγμα της Αικατερίνης Β΄(Αικατερίνης της Δεύτερης), οι Έλληνες μετανάστες έλαβαν σημαντικά οφέλη / προνόμια: Ειδικότερα απαλλάχθηκαν από φόρους και στρατολογήσεις για 30 (τριάντα) χρόνια και λάμβαναν κάθε χρόνο χρηματική βοήθεια.

Στη συνέχεια, η αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β' αποφάσισε να επανακατοικήσει την περιοχή της Αζοφικής Θάλασσας με Έλληνες. Αυτό έγινε μια προτεραιότητα που ανατέθηκε στους Ποτέμκιν, Ρουμιάντσεφ και Σουβόροφ. Σύμφωνα με αναφορά του Σουβόροφ, 18 384 (δεκαοχτώ χιλιάδες τριακόσιες ογδόντα τέσσερα) Έλληνες μετοίκησαν στην Αζόβη το 1778 (χίλια επτακόσια εβδομήντα οχτώ). Οι Έλληνες ήταν απαλλαγμένοι από την πληρωμή φόρων και την υπηρεσία στο στρατό. Οι Έλληνες είχαν αυτονομία εδώ, ενώ στην Ελλάδα ήταν τουρκοκρατία.